O dziwo Faith z uśmiechem na ustach kierowała się ku wyjściu z hotelu, bo przecież Londyn taki ogromny, a ona wcześniej nie miała okazji go odwiedzić. Oczywiście tak przeskakując z nogi na nogę dostrzegła jakiegoś faceta, siedzącego na parapecie. Ostatnio zachowywała się jakoś dziwnie - jakoś tak tryskała radością. To była kompletnie nie w jej stylu, chociaż to chyba powód, aby się cieszyć, co nie? Kto wie, kiedy jeszcze taką jak zobaczymy.
- Dobry! - podeszła do chłopaka i wyszczerzyła się. Mejbi coś ćpała, tak, to też może być możliwe.

- Ja... pokojówką? - zmarszczyła czoło. Uśmiech momentalnie spłynął jej z twarzy. Co prawda jest zdania, że "żadna praca nie hańbi", ale co jak co - Faith pokojówką? No chyba nie. Nie chodzi o to, że bała się ciężkiej roboty, tylko o to, że nie wyobrażała siebie jako osobę sprzątającą czyjeś brudy. Chociaż... chyba na jedno i to samo wychodzi. - Nie, nie jestem. Chyba sprzątaczki nie chodzą całe rozpromienione, bo muszą wykonywać swoją ciężką robotę, co? - spytała.

Po chwili zastanawiania się, czy w ogóle chce usiąść obok niego zdecydowała się. A jak, ona każdy ruch musi dokładnie przemyśleć! Wskoczyła na parapet, tym samym zajmując miejsce obok nowo poznanego chłopaka. - Przedstawisz się? - uniosła brew, a uśmiech znów powrócił na jej twarz. No przecież ona sama nie mogła powiedzieć mu swojego imienia, nienienie.

- Faith - zaśmiała się cicho, słysząc określenie "wesoła istota". Chociaż na ogół nikt by jej tak nie nazwał. A co tam, w sumie nawet dobrze, że pozna ją od tej lepszej strony. - Nietypowe imię. Skąd jesteś? - dorzuciła następne pytanie. Jakiś wywiad normalnie, wow.

- Szwecja - odpowiedziała, cały czas z tym samym uśmiechem. - Tak myślałam, że z Francji. Podobno ładnie tam... - wzruszyła ramionami, chociaż widać było, że chciała się dowiedzieć o chłopaku czegoś więcej. - Zajmujesz się czymś konkretnym?

- To tak samo jak ja! - niemalże wykrzyknęła. I niby czym się tu jarać? No, ale Faith jak Faith, musiała. - E, chwila... - zamyśliła się. - Czyli mam rozumieć, że nie przyjechałeś tu bez powodu, tylko... do Canavan, ta? - uniosła brew. To trochę dziwnie, że akurat skojarzyło jej się to z Canavan, ale cóż... w końcu po co miałby opuszczać swój kraj?

- No jasne! - skinęła głową. - Artyści, ale osobiście nie znam zbyt wielu. A, no i jeszcze pisarze. Tylko te trzy atrybuty. Chociaż w czasie ferii zbyt wielu zapewne nie spotkasz, bo wyjechali, ale pewności to nie mam - dodała. Czyżby zbyt się rozgadała? No, troszkę. Przeważnie tylko dwa, trzy słowa... oby jej tak nie zostało.